Λεγκράν, Μισέλ

(Michel Legrand, Παρίσι 1932 –). Γάλλος μουσικοσυνθέτης. Με κλασικές σπουδές στο Ωδείο του Παρισιού, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως πιανίστας συνοδεύοντας διάφορους ερμηνευτές, όπως τη Ζιλιέτ Γκρεκό και τον Μπινγκ Κρόσμπι. Γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία ως συνθέτης και τραγουδιστής πριν δραστηριοποιηθεί στον κινηματογράφο, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, όπου οι συμμετοχές του σε ταινίες ξεπέρασαν τις 170. Η δουλειά του αξιοποιήθηκε από δημιουργούς του επονομαζόμενου νέου κύματος, όπως τους Ζαν Λικ Γκοντάρ και Ανιές Βαρντά, ενώ στο πέρασμα των χρόνων συνεργάστηκε με πλήθος άλλων δημιουργών, έξω από τα σύνορα της πατρίδας του, όπως τον Νόρμαν Τζούισον, τον Τζόζεφ Λόσεβ και τον Όρσον Γουέλς. Απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει συνολικά 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ και τελικά να κερδίσει τρία βραβεία για τις ταινίες Υπόθεση Τόμας Κράουν (1968), Καλοκαίρι του ‘42 (1971) και Γεντλ (1983). Επίσης, επένδυσε με μουσική αξιόλογα φιλμ, όπως Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα (1961), Λόλα (1961), Οι ομπρέλες του Χερβούργου (1964), Ανεμοδαρμένα ύψη (1970), Πρετ α πορτέ (1994), Οι άθλιοι (1995) κ.ά.